Marinette Oomen

Enfant sauvage,

Marinette Oomen (texte) et  Julien Oomen (composition musicale et chant)

Décembre 2018

Il passait des heures accroché aux branches,

Il s’agrippait jusqu’au bout pour qu’elles penchent.

Avec la frousse de s’retrouver par terre,

Il écoutait le vent et la mer.

C’était Petit-Fort-Philippe, avec Père

Qui, les étés, était pour lui une mère.

Il en avait très peur et l’adorait.

Il le suivait partout et l’imitait.

Elle remont’ de loin, sa tristesse de gosse.

Elle revient, lui qui a roulé sa bosse.

Enfant sauvage, gamin solitaire.

C’était   Petit-Fort-Philippe, avec Père

Qui, les étés, était pour lui une mère.

Il en avait très peur et l’adorait.

Il le suivait partout et l’imitait.

Il passait des heures accroché aux branches,

Il s’agrippait jusqu’au bout pour qu’elles penchent.

Avec la frousse de s’retrouver par terre,

Il écoutait le vent et la mer.


Wild kind (Vertaling: Joris Steentjes)

Hij hing uren aan de takken,

Hij greep ze aan het einde vast om ze te laten buigen.

Met de angst om op de grond te vallen,

Hij luisterde naar de wind en de zee.

Het was Petit-Fort-Philippe, met vader

Die in de zomers een moeder voor hem was.

Hij was er erg bang voor en was er dol op.

Hij volgde hem overal en imiteerde hem.

Ze komt van ver, zijn jeugdige droefheid.

Ze komt terug, aan rollend als een berg.

Wild kind, eenzaam kind.

Het was Petit-Fort-Philippe, met vader

Die in de zomers een moeder voor hem was.

Hij was er erg bang voor en was er dol op.

Hij volgde hem overal en imiteerde hem.

Hij hing uren aan de takken,

Hij greep ze aan het einde vast om ze te laten buigen.

Met de angst om op de grond te vallen,

Hij luisterde naar de wind en de zee.




Dit is het gedicht gezongen door haar zoon Julien

Reacties zijn gesloten.